sábado, 6 de septiembre de 2008

UN LAMENTO BOLIVIANO

Bueno...Bueno...¿Donde nos habiamos quedado

Ahhh vale...San Pedro de Atacama!!!!


Pues el siguiente destino fue Calama. Nada que decir de este sitio, un pouquiño feo a verdad!!! y además estuvimos recluidas, dos dias metidas en una habitación descansando de tanto Tour y de la fiesta de despedida en San Pedro. Dos dias y tomamos dirección Bolivia y para allá nos fuimos.


Llegamos a la frontera:



- ¿Passaporte señorita? Sí,

- ¿Su tarjeta de ingreso al pais? ....ummmm....ehhhhh???? ( papel amarilllo que te dan en el avion y del cual nadie te informa que lo debes guardar como oro en paño). Pues...sin ese papel no puede usted salir de Chile!!!

- Crisi tu lo tienes?? si. Mierda!!!!! alla me voy al bus, hago desmontar todo el maletero pa pillar la mochila y aparece un papelillo amarillo todo arrugado. Buffff!!!! salvadas, ya nos veia casandonos con un chileno y viviendo en medio del desierto....Mi má!!!



Llegamos a Uyuni donde está el salar más grande del mundo. Como no; solo se puede acceder via tour y cuando las punkis toman una decisión no hay vuelta atrás!!! nos fuimos de Uyuni sin ver el salar.

Salimos entonces caminito de POTOSÍ. En este momento os decimos que estamos vivas de puro milagro, la carretera era chunguísima y el bus quedó atrapado a un palmo de caer por un precipicio de echo no hay fotos porque con el acojone no nos dio ni pa sacarle una foto. Quedará en nuestras retinas!!!






En Potosí están las minas de extracción de plata. Recordais eso de...¡¡¡Vale un Potosí!!!
En las minas trabajan niños y por supuesto se pueden visitar mediante Tour, que no hicimos, ya que tampoco nunca se nos dio por ir a visitar las minas en Asturies . Recomendamos una peli...que va sobre los niños mineros de Potosí " La mina del diablo".

De Potosí nos fuimos a Sucre, ciudad colonial muy bonita por cierto. De camino nos encontramos un lugar, que de repente parecía como si estuviésemos en casa.

Sucre, es la capital de Bolivia pero el poder político se encuentra en La Paz y ahí andan con disputas por recuperar la capital. En Sucre es obligatorio que las casas estén pintadas de blanco y pa muestra..un botón:




A cuatro dias se celebraba un Referendum en Bolivia. Las poblaciones ricas como Sucre, Santa Cruz, Cochabamba, Tarija y Beni no quieren a Evo Morales y había manifestaciones y bloqueos por todos lo lados con lo cual tuvimos que replantearnos el viaje ya que estos sitios eran nuestros proximos destinos. Decidimos irnos cerquita de la frontera ya que la cosa se pone fea!!!!


Pues nos fuimos a La Paz muy en contra de nuestra voluntad.

La primera imagen de la La Paz fue impresionante, no queda ni un sitio donde construir una casa más y todas las que hay están sin terminar ya que si terminan el tejado tienen que pagar un impuesto más y las dejan con los hierros de los pilares. Es una ciudad caótica!!!




Antes de irnos nos queda una visita obligada y es ver el museo de la COCA.

Entrada al museo de la coca.

Allí dentro nos encontramos con este logotipo de la coca:



pinchar y leer...
Decidimos estar un dia en La Paz e irnos a Coroico, un pueblecito a 100km de La Paz que pinta muy bien, pequeñito y sin turistas. Nos vamos a Coroico!!!

callejeando....callejeando

Nos fuimos caminando de pueblo en pueblo y nos encontramos con plantaciones de café, plátanos y esto que aparece en la foto.

Pois sí....!!!! plantaciones de COCA. Increíble. Crece hasta polos balados dos camiños!!!!

En esta finca estaba una señora con sus hijos quitándole las malas hierbas a la plantación de coca. Nos cuenta que ella y la gran mayoría de los campesinos votarán por Evo Morales en el Referéndum del dia 10 Agosto, ya que gracias a él ahora los campesinos tienen más licencias para plantar coca. Porque la coca forma parte de su vida y damos fe de ello, para resistir el mal de altura solo se puede hacer con hojitas de coca.

Dejamos Coroico con mucha penita de no estar más tiempo. Nos vamos para Copacabana y no en Brasil si no en el Lago Titicaca. cerquita de la frontera y donde quedamos con las ratas catalanas (Mar, Enric and company). Coleguitas de Lisboa que estaban de viaje por Perú.

Para llegar a Copacabana hay un tramo que hay que cruzar en barco el Lago Titicaca y ahí va....nuestro bus por un lado con nuestras mochilas y nosotras por otro lado en otro barco.

Isla en el Lago Titicaca

Llegamos a Copacabana, en fiestas estaba el puebo. Bueno...llebaban 15 dias de fiesta, celebrando las fiestas en honor a la Virgen de Copacabana.

Copacabana

La verdad es que no le pillamos muy bien que coño se celebraba, pero los coches van luciendo sus mejores galas.

la luna lunera

Subimos al cerro donde peregrinaba mogollón de gente y flipamos. Allí estaba la virgen y todo dios reunido en grupos, un pestazo a cerveza y vino que tiraba pa tras. La celebración era eso tirarse cerveza encima, le ofrecian cerveza y cochecitos de juguete a la virgen.

Vista desde el cerro.

Y pa subir un poquito de coca, por eso del mal de altura:

Llegan los catalanes y nos vamos a la Isla del Sol (Lago Titicaca) donde dicen que empezó la cultura Inca. Un saludiño rapaceciñas/o

Enric,Crisi,Mar,Ingrid,Yudith y Laia

Puesta de sol en la Isla del Sol

Bueno...rapaces. Esto es todo desde Bolivia. Adios Bolivia, hola que tal? Perú.

Un besazoo para cada uno de todos vosotros y por favor si nos quereis un poquito enviarnos en un paquete urgente, un poco de jamón asado (a poder ser el de la Devesa), un pouqiño de zorza, tortilla de patatas...en fin de esa rica comida que non sea arros ou patatas fritas.

Abrazos e bikos no cú.

8 comentarios:

Fran dijo...

Ghrande actualisasión!!!
Pero tengo una mala noticia Neida, tienes que volver... a cortarme el pelo!!!
Que está muy largo ya!!
Y en diciembre me voy a presentar a Derecho Romano y tendré que ir ghuapo! jeje
Venga un abrazo de un casi licenciao mais contento ca un cuco...

cesarvico dijo...

Hola niñas, la verdad que os esta quedando un blog de puta madre, desde luego no os podreis quejar de experiencias interesantes..., que envidia, sana... Seguid asi que estamos muy pendientes de vuestras aventurillas de punkys...

Pues, la Noe y yo acabamos de venir de ver a Coldplay en Madrid y nos quedamos en casa de la Anita dinamita, asi que lo pasamos muy bien.
Por cierto que Galicia ha sido la caña, esta guapisimo, a la proxima espero que esteis vosotras tambien y asi podamos disfrutar todos juntos.

Y mañana para Granada!!, por fin al nuevo piso para que podais venir a visitarnos, jejeje...

Se os echa de menos por estas tierras... Cuidaros.

LORENA dijo...

Por fin esa foto tan desexada!!!
Mal de altura...si, claro. Con iso fas un despeghe/aterrizaghe chachi chachi!!jajajja.
Preciosas fotos, muy buena explicación y lo mejor...la foto de COMA-COCA. Canta razón teñen!!
Pois que sigades así, enseñándonos mundo, que con vós apréndese unha chea!!!
Gracias polo esforzo que pasades ó actualizar que, a pesar de todo, merece moito a pena.
Biquiños dende o outro lado do Atlántico.

atan dijo...

A ver...presi!!! como cheje a tempo vouche facer un peinado romano, pa ires acorde ca situación. Xa o teño pensado. Pero non che prometo nada!!! a saberes...
Por certo hai unha parte no blog donde dí que de repente parecia como si estivesemos na casa. Falta a fotiño que se borrou. Era unha foto de un pobo chamado Betanzos!!!
bicos dende a selva central. Fai un calor do carallo e os mosquitos pican que nin dios!!!

Neididi

manolito do barreiro dijo...

Hola mozas!apúntome tamén ó club de exploradores: déronme plaza en Santiago e chegamos a Chile na primeira semana de outubro... así que cun pouco de sorte compartimos unhas cuncas nalgunha taberna de dios...en perú, chile..como dice angelito, è un piccolo mondo!!
Unha pregunta técnica: entrastes en chile sólo cun billete de ida?
Ata pronto, moitas apertas..

Unknown dijo...

o primeiro comentario múltiple!!!

KE HAI RAPARIJAS!!!
QUE ALEJRIA SABER DAS VOSAS AVENTURAS E DESVENTURAS POR TERRAS COCA-INCA-NOMANAS.MENUDA VIAXE:
PRECIPUCIOS MORTAIS EN AUTOBUSES,
VIRGENES CERVECERAS,
BETANCEIROS BOLIVIANOS,
FARLOPA PA LATROPA,
CASAS SEN TELLADOS...BUFF
AY KE MOVIDA É A VIDA!!!
GRACIÑAS MIL DE VERDADE
AJORA DENDE O CHIRI PODEMOS CHEJAR DENDE O MIÑO O RESTO DO MUNDO. E NON FALO DO CLIK DA PEDRA DO MECHERO,CO KE TAMEN SE CONSIJE E MAIS CUNHA BOA MARUJA, DA NOVA TEMPORADA, SENON CO GÜIFI QUE NOS PUXO A LOLA!!!
saudiños mil dende o miño ke se conecta co atlantico y este co pasifico e vos da un bico...no cu. salut e força nel canut..%-)
Sabinuss

Nenas, aghora son a Sandra, vai ser dificil superar o inxenio do Sabino. Je,je
Pois isto de estar no chiri co ordenata, non me ghusta nada!!!
Pásote co Victor a ver se me ven a inspiración, que me levou a maruja...mmmmmmm

Que pasa vellas,,, son o fillo o manel,,,,, mirai,,,,, lavadelas brajas??? cada cuan?

Mandámosvos bicos dende a vieira do Miño, aquí en Cal delas (a rubia ou morena)
Ja,ja o que pasa estar fumaos

O Jandro, Sabinuss, Manelson máis Sandriña e a xentiña

Rubén dijo...

Hola raparijas!! es la segunda vez que escribo este comentario pq no me acordaba de la puta clave y he tenido que volver a crearla, asi que se notará la falta de frescura y espontaneidad que tenia hace diez minutos... Me alegro que andeis bien, que como decia el sabio (Fernando) "o importante e participar e non levar un jolpe". El viajecillo pola terra con los valencianos muy bien, ya os mandaremos al mail algunas fotillas, para que no os olvideis de nuestros caretos (que ademas eran muy felices esos dias). Buenos pues a cuidarse y os dejo pq el comentario genial e injenioso era el otro pero ya se me fue la chispa. Bicos, AU

atan dijo...

Pa Manolito do barreiro:

Que pasa mozo!!! pois nos estamos ahora en Huaraz e mañan tiramos pa trujillo e imos estas ali un mes. Cando cheguedes comunicamosnos e a ver donde podemos quedar pa tomarlle unha cunquiña de pisco.
PO outro lado nos compramos un billete de salida a san paulo que era o mais barato. De todos modos cando chegamos a chile non pediron nada,, a unica pregunta importante donde as alla era si estaba casada??? pero si en principio e necesario. Tamen nos dixeron que con facer unha reserva sin pagar nada tan sirve, preguntalo nunha axencia. Bikosss e xa estamos en contacto.

E...pa o resto...graciñas por escribir a verdade e que se fai necesario saber da xente, saber que estades ahi. bueno...fora sentimentalismos do carallo

Besooooossssssssssss

atan