domingo, 10 de agosto de 2008

A verdadeira 360°: a Merilín

Pois preséntome, son a Merilín, a mochila que acompañou aos 360 na súa ruta por medio mundo. Cando os rapaces decidiron voltar a Jalisia, uns porque tiñan morriña da zorza, e outros da disciplina, eu díxenme pra min mesma, que isto é unha ves na vida, asi que pensei que tiña que sejir a volta ao mundo.

Planteime en Santiajo de Chile, moito máis feo, nada que ver co noso santiajiño, i estive por alá coñesendo xente, inclusive coñesin a un nejro morocho...


Ao prinsipio pensei si sería amor... pero finalmente foi só sexo

Desposi funme a Valparaiso, moito mais bonito onde vai parar. Disque o pablo neruda e de ali, pero eu por moito que mirei non o vin por ningures. De todolos xeitos, quitei unha fotiño na sua casa, de recordo



e bueno, entre visita e visita, tiña un pouco de tempo pra ler o xornal...


e asi, sejin a miña ruta, as veses parando en lugares moi xeitoxiños, como o pobo de Machuca, en terras atacameñas,



e outras veses en verdadeiros antros, que nin o demo quixera dormir neles...



e despois dixeronme que bolivia era moi linda, pero que tiña que ter coidadiño co frio e coa altura, asi que comprei un jorro, e un pouquiño de droja disa, e xa estaba preparada para continuar o meu camiño.



Continuarei contando as miñas aventuras, besiños para todos, e en especial para os 360°, claro

Gringolandia

Pues ahí llegamos las punkis a San Pedro de Atacama, sitio que nos recomendaban todos los chilenos, claro lo malo es que nos lo recomendaban a nosotras y también a todos los gringos que llegaban al país...
Así que después de darnos una vueltilla por el pueblo, vimos que era un sitio creado exclusivamente para el turismo, casitas hechas de adobe y con cinco veces más extranjeros que autóctonos, que se habían retirado a los alrededores.


Había un montón de cosas que visitar, pero todas con agencias, de por libre y a lo punki ná de ná... en fin, las punkis tuvieron que traicionar sus principios por esta vez...
Así que... aquí pueden ver la cordillera Domeikos, los andes, la cordillera de la sal, los turistas pueden hacer fotos... click

El Valle de la Muerte... click, click, click


Escondiéndonos de los gringos

La puesta de Sol en el Valle de la Luna, (in-descriptible, aunque seguro que prestaría más sin quinientos gringos a cada lado...), click click



Las lagunas altiplánicas...click

El Salar de Atacama...


Levantarnos a las 4 de la madrugada para ir a ver las Geyseres del Tatio a 14º bajo cero y a 4.700m de altura (que por cierto van a desaparecer porque van a extraer energía geotérmica, viva las energías alternativas!)

Parada en Machuca, el pueblo indigena más pequeño y habitado por siete familias y que recibe diariamente al menos a quinientos turistas (??????)







De celebración con unas cervecitas
Y de camino parada para sacarle fotos a las vicuñas...


Así que después de tanto estres, tour para aquí, tour para allá, un poquito de relax


Y de fiestas populares



Y hasta aquí San Pedro de Atacama, de donde las punkis han sacado la conclusión más sabia del viaje: decimos nunca mais a los tours!!!!

Os dejamos con unos videos, esto es lo que hace el aburrimiento y la sobredosis de gringos!!!


Crisiss...dame una "A":

Creisei....hazme de Jersey!!!