Planteime en Santiajo de Chile, moito máis feo, nada que ver co noso santiajiño, i estive por alá coñesendo xente, inclusive coñesin a un nejro morocho...
Ao prinsipio pensei si sería amor... pero finalmente foi só sexo
Desposi funme a Valparaiso, moito mais bonito onde vai parar. Disque o pablo neruda e de ali, pero eu por moito que mirei non o vin por ningures. De todolos xeitos, quitei unha fotiño na sua casa, de recordo
e bueno, entre visita e visita, tiña un pouco de tempo pra ler o xornal...
e asi, sejin a miña ruta, as veses parando en lugares moi xeitoxiños, como o pobo de Machuca, en terras atacameñas,
e outras veses en verdadeiros antros, que nin o demo quixera dormir neles...
e despois dixeronme que bolivia era moi linda, pero que tiña que ter coidadiño co frio e coa altura, asi que comprei un jorro, e un pouquiño de droja disa, e xa estaba preparada para continuar o meu camiño.
Continuarei contando as miñas aventuras, besiños para todos, e en especial para os 360°, claro
3 comentarios:
jaj, mu guapo, sisi!
que agraciada sale a 360º, parece que a fama lle senta ben,e co gorriño esta toda feita unha estrela,...bueno espero que sexa boa compañeira de viaxe por que a vades ter que aguantar unha chea de tempo.....
Ostias!!!A minha mochilinha...que filla dunha grande maleta...Deixoume...sabía que eiquí só ía gardar a raqueta e a roupa sudada e foise...pois que disfrute da volta o mundo que o seu dono non completou.Disfruta de Neruda,dos desertos,dos rios e dos mares...pero disfruta,que os nerudas,os desertos,rios e mares da nosa terra estan podridos...uqe continua a sua carga de bos momentos e a travesía da vida...mecajo no mundo,se ajuantades pro ano vou a pola mochila...piccolo mondo!!!
Publicar un comentario